Jak ułożyć relację psa z dzieckiem? Propozycje wspólnych zabaw

To w głównej mierze od momentu, w którym w rodzinie pojawia się pies, zależy postępowanie prowadzące do ułożenia takich relacji z dziećmi - inaczej buduje się je od wieku niemowlęcego, inaczej, kiedy pies dołącza do rodziny z dzieckiem kilku- lub nastoletnim.

Warto skupić się na kontaktach z psami dzieci kilkuletnich – rozpierająca je energia, spontaniczność i emocjonalność będą zarówno zaletami, jak i zagrożeniem dla bezpieczeństwa i ich i psa.

Jakie wprowadzić zasady zabawy dziecka z psem oraz jak je kontrolować?

1. Pies jest istotą żywą – ma emocje (radość, zadowolenie, lęk, frustrację), czuje ból, ma określone potrzeby i może reagować dla nas nieprzewidywalnie.

2. Pies nie przepada za zamieszaniem – może unikać udziału w domowych imprezach, na których jest sporo dzieci, chowając się w spokojne miejsce. Ma wrażliwy słuch, więc nie powinno się przy nim krzyczeć i piszczeć lub puszczać głośnej muzyki.

3. Pies bezpiecznie czuje się w rutynie – wskazane są stałe pory spacerów, posiłków, ćwiczeń i zabaw.

4. Pies potrzebuje czasu „dla siebie" – kiedy odpoczywa w spokojnym miejscu, nie powinno się go zaczepiać, zachęcać do zabaw, budzić..

5. Pies nie zawsze pragnie dotyku – najlepiej głaskanie i pieszczoty zostawić na moment, w którym pies sam przychodzi do nas i zachęca do kontaktu.

6. I psa i ludzi muszą obowiązywać zasady, których trzymają się wszyscy. Nauka podstawowych komend (jak przywołanie, siad, czekaj, zostań, na miejsce), to właściwie konieczność.

7. Przebywanie dziecka z psem powinno się odbywać w obecności dorosłego i z zachowaniem poniższych zasad bezpieczeństwa:

- nie jest wskazane głaskanie psa pogłowie, nachylanie się nad nim i dotykanie z zaskoczenia

- nie wolno kłaść się na psa, mocno go przytulać, uniemożliwiać mu odejście

- nie wolno drażnić się z psem

- nie powinno się biegnąć na wprost do psa i wpatrywać mu się prosto w oczy

- nie wolno wyrywać mu z pyska zabawki lub gryzaka

- nie wolno przeszkadzać mu w posiłku

- pies poznaje człowieka węchem – warto przybrać pozycję w kucki, odwrócić głowę i dać się powąchać

Przyjemności, czyli propozycje zabaw z psem.

Dziecko i pies to jednak nie tylko sztywne zasady, ale i świetne zabawy, które  sprawiają ogromną radość obydwu ich uczestnikom - oczywiście jeśli są odpowiednie.

Co można zaproponować dzieciakowi, aby wesoło, z poszanowaniem dla psa spełnił z nim czas?

* Chowanie smaczków do maty węchowej.

* Umieszczanie smaczków w całym domu i wspieranie psa w poszukiwaniu.

* Zabawy szarpakiem z zachowaniem zasady – „raz jeden, raz drugi wygrywa".

* Wykonywanie przez dzieci zabawek-łamigłówek dla psa z dostępnych w każdym domu przedmiotów – butelek plastikowych, pudełek, wytłoczek po jajkach.

* Skoki przez hula hop, przez przeszkody, przechodzenie przez tunele

* Wspólne, aktywne spacery.

Dzieci w wieku około 7-11 lat można angażować w naukę podstawowych komend – oczywiście pod kontrolą i ze wsparciem dorosłych.

Sygnały, komunikaty, czyli jak zauważyć że pies czuje się niekomfortowo

Psia komunikacja jest bardzo rozbudowana, dzięki czemu psy są mistrzami w unikaniu konfliktów. Znajomość tych komunikatów – przynajmniej kilku najpopularniejszych -  jest konieczna, aby zapewnić psu bezstresowe życie, a dzieciom bezpieczeństwo. 

• Uciekanie wzrokiem, odwracanie głowy, pokazywanie białek – to informacja, że pies czuje się niepewnie, niekomfortowo w danej sytuacji.
• Dyszenie i uniesienie kącików pyska jakby pies się uśmiechał, a także drżenie ciała – psu towarzyszy spory stres.
• Kładzenie uszu w tył, wzdłuż głowy, napięte ciało i podwinięty ogon – to objaw lęku.
• Również szczekanie na inne psy lub ludzi, ale z ciężarem ciała przeniesionym na zad, jest zazwyczaj powiązane z lękiem. W takich sytuacjach należy zadbać o komfort psa – umożliwić mu odejście od stresora.
• Usztywnienie ciała, przeniesienie ciężkości na klatkę piersiową, warczenie – takie sygnały nie powinny się pojawić w stosunku do ludzi i oznacza to konieczność skonsultowania się z behawiorystą.

Dziecko i pies to dobre połączenie, o ile dorośli dołożą starań, aby ich relacje przynosiły pozytywne skutki dla obojga. Dziecko, któremu w rozwoju towarzyszą zwierzęta wie, co to empatia i odpowiedzialność za żywe stworzenie.

Olga Mularczyk-Cajler, behawiorystka COAPE